Fuzzy economics: wazig zakendoen met de tuinman

We hebben ‘hulp’ van een aardige tuinman, om van wat voorheen een verwaarloosde jungle was, een gezellige, doch eenvoudige tuin te maken. De tuin perikelen zijn nog een verhaal op zich, maar wat mij opvalt is de manier waarop tuinman Bert zijn financiën met ons afrekent.

Het was meteen de eerste keer al duidelijk dat hij niet bijzonder goed kan hoofdrekenen en van z’n SMSjes is duidelijk op te maken dat hij dyslectisch is (sorry als dat geen politiek correcte aanname is). Dan zou ik denken, met een geschatte 50+ jaar zelfkennis zou hij toch wel een methode ontwikkeld hebben om de cijfertjes in goede banen te leiden.

Edoch, neen.

Hij schrijft niets op, en op de valreep als iedereen erg moe is, maakt hij een hoofdreken sommetje wat hij zelf nauwelijks kan volgen. Hij heeft de rekeningen van de gekochte materialen niet bij de hand. Geen administratie om op terug te vallen. Geen kasboek, geen bonnetjes, geen blocnote, geen aantekeningen, niets.

Geen fuzzy economics aan mijn broek.

Hij heeft aan mij dus een goeie, want bij de eerste tekenen van financiële desorganisatie, pak ik ons Huisboek erbij, waar alle klusjes, afspraken, data en betalingen in staan opgeschreven. Daar gaat onder ‘Tuin’, de datum van vandaag en dan wat Bert voor ons gehaald heeft, uurtjes gewerkt, kosten die hij gemaakt heeft (bonnetjes!), en het totaaltje van het moment.

Bert vindt het geloof ik een beetje eng dat ik het bij hou en komt inmiddels met hele specifieke bedragen. Hij wijst op het artikel als het prijskaartje er nog op zit, om maar heel precies aan te geven wat het gekost heeft. Zou hij denken dat we hem niet vertrouwen?

Dat is het probleem niet. Ik hou gewoon niet van wazige geldzaken. Zo ben ik gewoon niet gebouwd. Vaag gedoe, als iets gewoon een prijs heeft.

Zo vindt hij bijvoorbeeld dat als er vier maal schuttingbeslag is gekocht voor €5,19, dat we daar 4 x €5 voor moeten opschrijven. Nou wil ik niet muggenziften, maar als je dat vaak genoeg doet als tuinman, loop je een hoop geld mis. Vier keer beslag bij ons vandaag en ettelijke malen de rest van de week, alle werkweken van het jaar? Mevrouw Bert zou het misschien eerder met mij eens zijn.

Afronden moet netjes verlopen.

Ik rond best graag af, en ik hou ook van een voordeeltje, maar het zou niet netjes van mij zijn om elk dingetje in Bert zijn nadeel af te ronden en dan het eindbedrag nog een keer. Je rondt één maal af, en dat is op het eind, liefst naar iets aardigs. Hij doet het werk voor ons, dus ik rond een beetje in zijn voordeel af. Zo blijven we vrienden.

Toen was er ineens het geval betonzakken. Beton moest gebruikt worden bij het zetten van de palen van de schutting. Die schutting staat nu zo stevig als een huis! Oké, bijna. Maar er waren vier zakken niet betaald, zei hij. Ik zei dat ze wel betaald waren. Afgerond en wel (aangezien ze €9,95 per zak waren) ging het dus om €40,-.

Ik had het geld netjes genoteerd, afgevinkt met een mooie krul en de datum erbij gezet dat het betaald was. Toen ik hem het geld gaf, heb ik nog apart gezegd: “En dit is de veertig euro voor de betonzakken.”

Wat bleek, dit was vooruit betaald en Bert-lief was dat weer vergeten. Hij heeft vele tuintjes waar hij dingen voor doet. Zonder een administratie kan je niet anders dan dingen vergeten. Het zijn te veel kleine dingetjes om uit je hoofd te doen, zelfs met de beste wil van de wereld.

Gelukkig herinnerde Bert zich weer dat ik hem twee twintigjes had overhandigd en de betonzakken bij naam had genoemd, en we konden weer als goede maatjes verder.

Ik hou gewoon niet van dingen in onzekerheid laten.

Nou ben ikzelf dus een enorme stresskip, dus wordt van zulk gedoe toch wel stressig. Bert kan het waarschijnlijk allemaal niks schelen. Hij is meer het Obelix-type. Ik wou dat ik meer het Asterix type was, maar helaas. Ik heb liever gewoon de zaakjes op een rij en geen dispuut over €40,-. Want zegge en schrijven, heb ik ook geen zin om €40,- extra te betalen als ik weet dat ik gelijk heb. Voor mij is die €40,- wel echt geld.

Alleen maar omdat ik klant ben op het moment dat ik een tuinman inhuur, betekent het niet dat ik de capaciteiten heb van een werkgever, waar het om meerdere nulletjes gaat voordat iemand zenuwachtig wordt. Al zijn die nog veel harder op de penning, lijkt me.

Dus ben ik voor mezelf blij dat ik de boel wel netjes bij hou op papier. Je moet toch niet willen dat je om zoiets ruzie moet gaan staan maken. Bert weet denk ik ook wel dat er voor hem nog vele anderen zijn, maar ik hou het toch maar liever bij één tuinman en hem dan toch zo min mogelijk inzetten. Want het zakje waar die €40,- en de rest van de schutting (zo’n €1200,-) uitkwam is geen bodemloze put. Daar sparen wij netjes voor.

Zeer on-wazig staat er nu dus ook een zeer mooie en enigszins creatieve schutting.

Hou jij het graag wazig of liever glashelder, als het om geld gaat?