Bewust ontrommelen: Marie Kondo over boeken – mijn reactie op een columnist

Velen van ons kennen het boek The Life-Changing Magic of Tidying door Marie Kondo.*

Met haar naar zichzelf vernoemde ‘konmari’ systeem (klik hier voor een korte uitleg)*, geeft zij de lezer een drastische methode aan om al je bezittingen te reduceren tot waar je werkelijk blij van wordt.

It has to spark joy.

Spettert er een vonk van vreugde af, dan zegt Marie dat het mag blijven. Anders gaat het hop, weg.

In de column “Boeken moet je kunnen zíén”,* schreef een tot dan toe zeer geslaagde ontrommelaar à la konmari, hoe hij helemaal van slag raakte toen hij aan zijn geliefde boekenverzameling begon.

Hij zag daarbij compleet over het hoofd dat hij alle andere categorieën in huis inmiddels met goed gevolg had opgeruimd. Zijn hilariteit die losbarstte toen hij aan z’n beminde boeken moest komen, verdoezelt dat het konmari systeem perfect werkte voor hem.

Alles in huis liep gesmeerd.

Dat is heel wat waard en 100% winst.

Je hoort hem niet klagen over de rest van zijn huishouden. Sterker nog, hij jubelde voluit toen hij alles uitvoerde zoals Marie het adviseerde. Dat geeft toch wel aan dat voor alledaagse zaken zoals administratie, kleding en tijdschriften, Kondo goed van aanpakken weet.

Gelijk wordt duidelijk waarom haar methode zo populair is. Het werkt gewoon, hoe esoterisch ze het ook brengt.

Voor mij is het juist opmerkelijk als iets loopt, goed is, werkt, en stressvrij is. Dan ben ik opperblij. De vreugde vonkt dan alle kanten op.

Maar dat was niet genoeg voor meneer ‘blijf van m’n boekenverzameling af!’

De echte vraag is, geldt de konmari methode wel voor categorieën die je werk of je passie zijn?

Ik zou zeggen dat het voor de boeken van deze columnist toch wel gewerkt heeft.

Helaas, kwam hij maar tot de helft, dus zeker zullen we het nooit weten. Al zijn boeken zijn uit de kasten gehaald, dat geeft een goed moment om de planken en de boeken eens af te stoffen. Wanneer neem je daar ooit de tijd voor?

Hij had bij elk boek of elke categorie boeken kunnen invoelen of hij er nog steeds interesse in had. Zo ja, dan kunnen ze mooi weer op de schone planken. Maar hier legde hij het af. Hij is zo in de verdediging geschoten dat hij niet eens aan vreugde voelen toekwam. Hij bleef bij een paar boeken hangen waar hij helemaal in wegzonk. Vervolgens werd hij kwaad, en dat is natuurlijk al helemaal geen moment meer om vreugde of blijdschap in te voelen.

Dat is jammer, want natuurlijk geldt niet voor alle boeken hetzelfde als voor die eerste paar.

Elk boek is een ander boek. Net als elk kledingstuk, en elk keukenobject.

Daarom is de rest van het stuk vanuit het ontrommmel-perspectief niet meer interessant, ondanks dat het grappig geschreven is en lekker weg leest. Hij appelleert nu aan het onderbuikgevoel en daar ben ik niet zo gek op.

Als je methodisch met succes start, bewijst een emotionele uitbarsting over zijn liefde voor boeken natuurlijk niets over of de Kondo methode hiervoor had gewerkt.

Eén ding is duidelijk – de vonken knalden er vanaf.

Bij die eerste paar boeken realiseerde hij zich iets belangrijks. Namelijk dat voor hem niet goldt dat als hij het nog niet gelezen had, dat hij dat nooit zou gaan doen. Zijn pensioenplannen om de hele collectie te lezen waren nog ongewijzigd. Dat had hij echt zeker kunnen weten als hij elk boek of elke categorie rustig aangepakt had. Maar op een ruwe manier werkt het zo ook.

Meer vraagt Marie toch niet?

Nou weet hij dus precies waarom al die boeken bij hem thuis uit de kasten puilen. Al kwam er erg weinig vreugde bij kijken. Misschien als hij met pensioen gaat, dat hij dan echt de tijd en rust kan nemen om in te voelen wat hij wilt met elk boek. Volgens mij kijkt hij daar erg naar uit.

Het experiment lijkt me geslaagd.

Zou jij de methode van Marie Kondo gebruiken bij het ontrommelen?

* Ik krijg van niemand betaald om (merk)namen te noemen. Ik verkondig altijd mijn eigen menig. Ik verdien niets aan eventuele advertenties die verschijnen op mijn blog.