Alledaagse beslissingen en geldzaken. Ga er maar aanstaan!
Alles is onze schuld.
Het feit dat zij geen losstaand huis konden kopen in 020 met 500 vierkante meter tuin eromheen, twee garages en een groot hek met afstandsbediening, dat was onze schuld. Wij die in een ondermaats rijtjeshuis wonen, omdat we de wijk gezellig vinden en liever van faciliteiten gebruik maken zoals openbaar vervoer en winkels, dan dat we ver van de bewoonde wereld afzitten. Helaas heb je dan ook met buren van doen. Deze hadden daar duidelijk geen zin in.
Er loopt bij ons achter het huis een paadje, dat er ogenschijnlijk uitziet alsof het gemeentebezit is. Daar hebben wij verder niet zwaar aan getwijfeld, want de schuur staat ervoor en daar begint onze tuin. De scheiding is duidelijk, althans dat dachten wij.
Wat mij opvalt is de manier waarop onze tuinman zijn financiën met ons afrekent. Hij schrijft niets op, en op de valreep maakt hij een hoofdreken sommetje wat hij zelf nauwelijks kan volgen. Hij heeft de rekeningen van de gekochte materialen niet bij de hand. Geen administratie om op terug te vallen. Geen kasboek, geen bonnetjes, geen blocnote, geen aantekeningen, niets.
Mooi geen fuzzy economics aan mijn broek!
Met dit prachtige weer heb ik wat foto’s gemaakt van het natuurschoon dat zomaar (en expres) bij ons in de tuin staat. Er komt van alles uit de grond.
Wij hebben sinds de vorige zomer een huis, en nu hebben wij dus ook een tuin! De tuin heeft goede grond, dus dacht ik meteen: moestuintje!
Ik heb afgelopen herfst gelijk een aantal zaadjes gekocht bij het tuincentrum, afdeling groentenzaadjes.
Musings and books from a grunty overthinker
Exploring the quirky side of AI
schrijft met plezier
jottings on things I have found out about
Preserving unavailable but yet loved shows
Author and Artist
Still just a magazine about mermaids.
for the culturally amphibious
Ik heb een brief geschreven aan premier Rutte over de plannen met betrekking tot arbeidsgehandicapten aan het werk krijgen.
Astrid zonder levensscript, te Amsterdam. 