Koude kleren 1. Plots alle kleding vervangen.

Ik was vorig jaar in de zomer door het omschakelen naar een medisch dieet zoveel afgevallen dat ik in korte tijd twee maten kleiner was.

Eén maat gaat nog. Dan kan ik de helft van mijn kleding nog wel gebruiken. Maar twee maten bleek funest voor alles wat niet voor oversized door kon.

Ik moest in één klap bakken met kleding vervangen.

• Ondergoed
• BH’s
• Hemdjes
• T-shirts
• Pyjama’s
• Leggings
• Broeken
• Rokken
• Winterjas

Mijn sokken, bloezen, truien, zomerjassen, jurken en vesten kon ik wel nog gedeeltelijk gebruiken. Genoeg om mee door te kunnen.

Gelukkig was mijn ondergoed aan vervanging toe.

Dat had nog enige voeten in de aarde, aangezien ze bij de meeste betaalbare winkels nu het liefst naadloze plastic onderbroekjes willen verkopen.

“Ik draag liever 100% katoen, mevrouw! Biologisch zou helemaal super zijn.”

Katoenen ondergoed vinden is niet zo makkelijk als het lijkt. Zelfs dure merken zoals Sloggy* wil het niet direct leveren. Katoen valt wel te bestellen, maar in de winkel ligt veelal tussen de 40-90% polyamide. Moet je ook maar willen. Ik wou dat dus niet.

Duur zijn ze bij Sloggy* ook, en bij de HEMA* kon ik het op dat moment ook niet echt vinden. Ik ben een tijdje lang elke week bij de Zeeman* langs geweest om te kijken of ze die éne stijl onderbroek hadden in mijn maat, die wel lekker zat en niet gelijk uit elkaar viel.

Ondergoed is niet geschikt voor de kringloop.

Bij ondergoed moet je het aantrekken om te weten of hij wel lekker zit qua pasvorm en maat. Passen in de winkel, vergeet dat maar. Dus kopen, proberen, wegdoen. Tweedehandse onderbroeken worden vast niet aangenomen door de kringloop. Ook als ze duur zijn, dan nog kan je ze niet even proberen en dan terugbrengen. Ik snap het wel, maar da’s toch verkwistend van zowel geld als spul.

Ik heb een aantal losse onderbroekjes gekocht bij verschillende winkels en helaas ook weggegooid. Daarna ging ik terug naar de winkel voor andere, tot ik een aantal soorten gevonden had die wel goed zaten. Dan was het maar hopen dat ze die nog hadden of dat het geen fortuin ging kosten.

Ik weet niet hoeveel onderbroeken men gemiddeld in huis heeft, maar ik heb er graag 30. Dan kan ik namelijk een maand lang mee zonder te wassen, als de nood aan de man (m/v) is. Dat is niet gangbaar, neem ik aan, maar bij mij komt het wel eens voor dat ik weken lang geen wassen kan draaien door ziekte en andere nare dingen. Dus heb ik lang geleden voor mezelf ingesteld dat ik gewoon 30 onderbroeken moet hebben zodat ik niet in de problemen hoef te komen.

Het voordeel is dat ik minder vaak een hete was moet draaien. Da’s beter voor het milieu, al kan ik dat over het hebben van 30 onderbroeken verder niet zeggen. Maar goed, dan weet je dat. Ik heb er het liefst 30. Jij hebt vast een andere maatstaf.

Maar mijn inkoopverhaal bleef niet bij enkel onderbroeken.

Daar ging m’n hele garderobe!

Mijn mooie bovenkleding die te groot geworden was, heb ik voorlopig op een stapel boven in de kast gelegd, voor het geval ik weer terug op m’n oude gewicht kom. Kleding waar ik niet bijzonder blij van werd, heb ik gedoneerd. Ik kan geen twee volledige sets kleding in huis houden, dus het moet maar.

Ik weet overigens niet of ik weer naar mijn oude gewicht terug ga nadat de medische dieet restricties zijn opgeheven, dus ik geef het voorlopig de tijd. Het is gewoon afwachten.

De nieuwe kleren van de blogger.

Ik ben dus vorige zomer begonnen met kleding te vervangen. Elke keer kocht ik wat van dit en wat van dat om uit te proberen. Als het beviel, dan kocht ik daarvan een set.

Van bijvoorbeeld hemdjes of T-shirts nam ik gelijk 2 van elke kleur die ik wou dragen. Dat was de helft van de beschikbare modekleuren, omdat blauw en andere koele kleuren mij niet staan. Dus ik koos alleen de warme of donkere kleuren, en natuurlijk was een setje wit ook handig voor in de zomer en zwart was handig voor de winter.

Zijn er maar 5 modekleuren?

Afgelopen herfst kleurden de kledingzaken allemaal flets rossig, flets bordeaux, mosgroen en beige. Qua warme kleuren niet veel soeps. Het liefst zien ze ons allemaal in zwart, wit en grijs rondlopen.

Grijs draag ik uit principe al niet, en zwart en wit alleen in combinatie met iets fleurigs, graag. Een leuk motiefje was niet makkelijk te vinden, maar de kinderafdeling van de HEMA* had een paar leuke meisjes shirtjes met hartjes erop, waar ik als petite, sprieterige veertig-plusser nog mee kon wegkomen.

Dat maakte het ietsje minder saai, dus die draag ik de hele zomer dan maar.

Geef mij maar tweedehands.

Je hebt het niet voor het uitzoeken in de kledingwinkels. Ze leveren een heel specifiek straatbeeld. Daar dien ik uit te kiezen en me ernaar te voegen. Met de consumerende mensenmassa meedoen.

Dan wordt het dus flets roze en bordeaux rood, met een sprankje mosgroen.

Ik was die shirtjes nu al een half jaar en ik vind het oersaai. Geen wonder dat men elk jaar nieuwe kleding wil kopen als je aan de mode meedoet!

Geef mij maar mijn bijeengegaarde verzameling van kleurrijke verscheidenheid. Ik heb elk stuk kleding op een ander moment, van een ander merk en in een ander land gekocht. Ik vind ze leuk en raak er niet op uitgekeken, want ik ontrommel gelijk alles waar ik niet blij van word. Behalve nu even die fletse topjes, want een mens kan niet naakt over straat.

Ben ik even blij dat ik normaliter niet aan de mode mee hoef te doen!

* Ik word door niemand gesponsord.