Verhuizen – de zin en onzin van zelf-doen

Wij zijn pas verhuisd. Manlief is behoorlijk aanpakkerig en had afgekondigd dat we heel wat geld konden besparen door het voornamelijk zelf te doen.

Het plan was verder niet gek. We hadden het nieuwe huis een krappe 3 weken voor de verhuisdatum was gepland, en er was niet veel dat absoluut van te voren gedaan moest worden.

Er zat een vloer in die nog jaren mee kan. Een laminaat van onbekende soort, maar het ziet er allemaal prima uit. Het zal wel niet een superduur materiaal geweest zijn, want het was hiervoor een huurwoning. Dus zo’n laminaat was mooi meegenomen, voor zolang als het in orde is. Dat gaan we gewoon ervaren. Ook de muren waren ‘gedaan’, althans dat dachten we. Bij nader inzien is het behang dat erop zit wel heel beunhazerig erop geplakt, met behoorlijk wat luchtbellen op onhandige plekken die in het oog lopen. Verder is het weinig inspirerend, namelijk grauw wit, maar liever koekjes worden nu even niet gebakken, want er is te veel dat met grotere prioriteit op de lijst staat.

Dus was het een kwestie van dozen inpakken, ’s avonds naar het nieuwe huis brengen. Weer naar huis, en maar weer inpakken. En blijven herhalen. Ondertussen had ML al een boekenkast in elkaar gezet in het nieuwe huis, en dus konden er makkelijk 10 dozen in worden uitgepakt. Daardoor konden de dozen een tweede ronde mee, en hoefden we niet eindeloos bij te kopen. We zijn begonnen met zo’n 50 dozen, waarvan 10 middelformaat, en de rest boek-formaat. Ik denk dat we er 20 bijgekocht hebben, maar volgens mijn eigen telling waren het er uiteindelijk zo’n 120, waarvan dus zeker twee-derde bestond uit het kleinere formaat boekendozen, die voor allerhande dingen werden gebruikt.

Volgens het internet is dat voor een echtpaar, zonder kids, en boven de 40 een normale hoeveelheid. Da’s dan toch nog wel leuk om een keertje binnen een norm te vallen! Al had het van mij wel wat minder dozen mogen wezen!

Het probleem was niet de tijd die we nodig hadden om het allemaal in te pakken, maar het sleepwerk dat ik niet kan verrichten. Dus ML moest de dozen van hot naar her zetten/brengen/ompakken. We hebben een transport karretje, wat bestaat uit een plateau op wieltjes en een uitklapbaar handvat. Heerlijk. Ik zweer erbij.

Onze flat, waar we vandaan kwamen, was aan het eind van de galerij, de zesde op een rij van zeven flats. Dus het was binnen de flat nogal een eind lopen (6 maal 10 meter) tot de lift, maar dat gaat heel makkelijk met het karretje. Verder is zo’n karretje ideaal voor in de lift en dan verder de auto tijdelijk voor de buitendeur parkeren, dat liep allemaal wel. We zullen zo’n tien van die doe-het-zelf tripjes gedaan hebben met de auto vol met onze spullen.

We hebben ook een twee mannen met een verhuiswagen ingehuurd op de ‘verhuisdag’ om het meubilair te verhuizen. Dat kon zelfs ML niet en het paste zeer zekers niet in onze doodnormale auto.

Dus met dit alles, geen probleem zou je zeggen.

Maar ik doe het NOOIT weer!

Dat het voor mij wel een probleem zou zijn en voor ML niet, dat was eigenlijk al wel verwacht, in ieder geval door mij. Maar er waren een paar problemen bij die ik niet van te voren had voorzien. Nu weet ik beter. De grootste problemen waren:

• Stof. Stof stof stof. Overal stof. Om gek van te worden. Ik geef meteen toe dat het vloerkleed in de oude woning allang aan vervanging toe was. En ik ben blij dat we nu laminaat hebben. Maar zelfs met goed je best doen om het schoon te houden, en tussendoor stofzuigen, enzovoorts: overal komt stof vandaan. Ik heb de éne allergie-aanval na de andere moeten overwinnen. Van de longen tot de kriebels, tot niezen en loopneus. Alle soorten zijn de revue gepasseerd. Dus nee, dank je. (Ja, veel antihistaminica van de drogist geslikt, dat hielp wel wat.)

• Manlief kan zo veel sneller inpakken en uitpakken dan ik, dat het bijna lachwekkend is. Ik doe één doos, hij doet er 4 of 5 in dezelfde tijd. Zowel in- als uitpakkend. Ik kan geen dozen oppakken, even van hier naar daar, of op het karretje zetten. Ik kan geen dozen de trap op of af dragen. Afgezien van wat tam in- en uitpakwerk ben ik liever ergens anders, of eten aan het organiseren. Ik voel me totaal nutteloos. Niet goed voor m’n gevoel voor eigenwaarde. Pfff. Nee, dank je.

• Hoe goed en vlotjes het ook allemaal loopt, op de doe-het-zelf methode duurt het allemaal eeuwig. Echt eeuwig. Het gaat maar door, en er komt geen eind aan. Okee, er komt een eind aan, maar ik betwijfelde het soms wel. Ik hield het dus al snel niet vol, en heb zeker de helft van de tijd op apegapen gelegen. Tijdens de verhuisdag van het meubilair ben ik halverwege bij mijn zus gaan zitten. Ik was geheel gesloopt. Nee, dank je!

Maar hoeveel geld hebben we hierdoor nu werkelijk bespaard? En hoeveel geld hebben we toch uitgegeven aan dit alles. Ik zou wel willen weten hoeveel een verhuizer of een Marktplaats-verhuizer hiervoor gerekend had, om het voor ons in te pakken, te verhuizen, en neer te plempen op ongeveer de juiste plek. Helaas heb ik daar geen offerte van, om te vergelijken. Wel heb ik een redelijk idee van onze werkelijke uitgaven.

• We hebben zo’n €130,- uitgegeven aan dozen en inpakmaterialen.

• €540,- aan de meubel verhuizers. Dit was voornamelijk zo duur omdat het traject van de galerij en de lift, dan 10 verdiepingen naar beneden met de stukken meubels zo lang duurde. Er wonen tenslotte ook nog andere mensen in de flat. En het is echt een heel ander verhaal dan gewoon je voordeur uitstappen uit je huis en daar de verhuiswagen neerzetten. Geschatte tijd per lading binnen de flat was al 15 minuten. Tel maar op allemaal. Goed dat was uiteindelijk 9 uur werk, zelfs met ML erbij die de hele tijd ook aan het werk was. Het is niet anders.

• Toen moest het vloerkleed er nog uit, en een behoorlijke hoeveelheid kasten moesten uitgebroken worden om de flat naar woningbouwstandaarden terug te brengen – te lezen: geheel kaal. Daarvoor hebben we een andere dienst laten komen, die dat voor ons kon doen om ML te helpen en de ravage naar het afvalstation te brengen. En ook zij kostten natuurlijk geld. Ik meen dat dat zo’n €500 heeft gekost. 

Het totaaltje komt dan toch wel op €1170,-! En dan heeft mijn man dus al die tijd met alles lopen draven en werken.

Stel dat kon allemaal bij elkaar voor €1500,- of zelfs meer – en ik had dit alles van te voren geweten – dan had ik absoluut gezegd dat we het laten doen. Manlief zou het er niet mee eens zijn geweest, en een compromis zou gevonden moeten worden. Maar één ding is zeker: ik ga het de volgende keer anders doen.

Gelukkig wonen we nu in een leuk huis in een fijne wijk, met goede verbindingen en dicht bij winkels. Dus voorlopig willen wij niet weg. Maar da’s een onderwerp voor een ander blog.

De essentie van dit alles?

Voor mij heeft het geen zin om een verhuizing zelf te doen. Voor iemand zoals mijn man, die sterk en goed gezond is, en wat geld wil besparen, kan het wel zin hebben. Maar in alle eerlijkheid zou het ook een stuk minder spul zijn als het om een eenpersoons huishouden zou gaan, en dat is wat hij tot nog toe gewend was. Dus wie weet dat hij zich de volgende keer misschien toch bedenkt.